...මගෙ නොවූ සඳ...

රළ බිඳෙයි,රළ බිඳෙයි,
සයුරු ගොස නොනවතියි,
දෙසවනෙහි දඟ කරන,
නුඹෙ ස්වරය වාගෙමයි....

සඳු නැගෙයි,සඳු නැගෙයි,
අඳුර සඟවා දිලෙයි,
සිතෙහි කැටයම් කෙරුණ,
නුඹේ රුව වාගෙමයි....

මල් පිපෙයි,මල් පිපෙයි,
සුවඳ පතුරා සැලෙයි,
මගේ හද සොරාගත්,
ගුණ සුවඳ වාගෙමයි....

නුඹ මගෙයි,නුඹ මගෙයි,
මගේ හිත මට කියයි,
නිම නොවුනු පෙම් කවිය,
සිහිනයක් වාගෙමයි....

නුඹෙ නොවෙයි,නුඹෙ නොවෙයි,
මුළු ලොවම මට කියයි,
ළං වෙන්න වෙහෙසුනෙමි,
මිරිඟුවක් වාගෙමයි....

නෙත් තෙමෙයි,නෙත් තෙමෙයි,
මට අහිමි බව පෙනෙයි,
ජීවිතය සොරාගෙන,
නුඹ ගියා වාගෙමයි....

...ප්‍රේමය නම් නුඹ...

නුඹ තරුවකි,
සිත් අහසේ,
අඳුර මැදින්,
මට දිස් වුනු....

නුඹ සයුරකි,
හෝ හෝ නද,
නිරතුරු මා,
සිත හැඬවුණු....

නුඹ සිහිනෙකි,
නෙත් අබිමුව,
හැම මොහොතෙම,
මැවී පෙනුනු....

නුඹ අතුරකි,
මා යන කල,
එක පාරම,
සිඳී වැටුණු....

...මේ පාරෙන් යළිත් එන්න...

කන් ද උඩින්,රෝද මතින්,අපේ ගමට ඇවිත් ඉන්න
"දෙන් න ඔබේ මනාපයත්,අපේ පාට හිතට ගන්න"
වැන් ද ගමන්,සිනා මතින් තවත් පොරොන්දුවක් දෙන්න
ඡන් දෙන් පසු මහත්වරුනි,මේ පාරෙන් යළිත් එන්න.

"බැඳ විදුලිය ගමට වදින අලි උවදුර පලවා හැර
බිඳ ගණ'ඳුරු මුළු ගමටම විදුලිය දෙමු එකම පාර
මද පමණින් වත් අමතක නොකර දමමු පාරෙ තාර
වැඳ ඉල්ලන මනාපයත් අපෙ පාටට දෙන්න කතිර"

හැම පාරම නුඹෙ කටින් කිව්ව කතා ටික අහන්න
මම ත් එක්ක හුඟක් දෙනෙක් ආයෙත් මෙහි ඇවිත් මෙන්න
ගම වෙනුවෙන් මුකුත් එපා,එකම දෙයක් අපට දෙන්න
මෙම පාරෙන් යළිත් එන්න අපට පොරොන්දුවක් වෙන්න.

ඇඟ තරමට හිස නොවැඩුණු,මහතුනි දැන් මේ අහන්න
හුඟ කලකින් වැඳන් ඇවිත් පොරොන්දුවක් අපට දුන්න
ළඟ කාලෙක ඉටු නොවුනත්,අඩුවක් නෑ අපට ඉන්න
මග හැමතැන නුඹෙ පොරොන්දු,එන්න,ඇවිත් අරන් යන්න.

ගන රෝදෙන්,වලෙන් වලට පැන යන රිය අරන් එන්න
උණ රෝගෙන් මියැදිල යන පොඩි එවුන්ගෙ උඩින් යන්න
දින ගාණක් නුඹෙ ළඟින් ඇදෙන සෙනඟ අපට දෙන්න
පණ ගිය'වුන් නෑසිය දුක අපිත් එක්ක බෙදා ගන්න

හිස් මොළයේ තියෙනා ඉඩ අපි අතරේ බෙදල දෙන්න
උස් සන්නට බැරි දිවි බර ඒවටවත් පුරෝ ගන්න
ඇස් නොපෙනෙන කරුවලේදි,අපට එළිය දේවි ඔන්න
තිස් ගණනක් වන දත් පෙළ,එක එකාට දීල යන්න.

ඉමි හිරි නුඹෙ සිනා රැඳුනු "තාප්ප කොළ" ගලව ගන්න
ගැමි එළුවෝ ඒවා කා කිරි අමිහිරි වෙලා ඔන්න
අමි හිරි ලෙස ගැමි දැරිවියො හීනෙන් බය නොකර ඉන්න
හිමි දිරියෙම අනේ ඇවිත් "බැනර්" ටිකත් අරන් යන්න.

මල් පිපුණම නුඹේ හිසේ හිත පුරාම පැණි හැලෙන්න
ගල් ගැලවුණ පාරෙ එන්න,අපි ආසයි නුඹ දකින්න
මුල් ගල් ටික මුල් ඇදෙන්න කළින් මෙහෙන් ඇවිත් යන්න
පොල් පිති ගෙන අපි ඉන්නව,හොඳ සත්කාරයක් දෙන්න.

....අවසන් හමුව....

එකම එක වතාවක්,
යළිත් නුඹ මුණ ගැසෙමි,
හද තවන දිගු කවිය,
කියා නුඹගෙන් මිදෙමි...

මතකයෙන් ගිලිහෙන්න,
පෙරින් නුඹ යළි දකිමි,
අතීතය නුඹට දී,
හිස් අතින් නැවත එමි...

නුඹට පෙම් කළ අයුරු,
නුඹට යළි නොම කියමි,
නුඹ නිසා අහිමි වූ,
කිසිත් සිහි නොම කරමි...

නුඹට මා ලබා දුන්,
කිසිත් යළි නොඉල්ලමි,
එවන් දේ මට දෙන්න,
නුඹට බැරි බව දනිමි...

නුඹ ම වෙත තෑගි කළ,
සියලු දේ නැවත දෙමි,
දුක,කඳුළ,ළතැවුල්ල,
නුඹට පවරා මිදෙමි...

බිඳුණු සිත දරනු බැරි,
කඳුලු බර බිම තබමි,
ඒ රැගෙන නුඹ යන්න,
තිබුණු බැමි සිඳ හළෙමි...

නුඹට හිමි මාවතින්,
නුඹ යන්න,නොවළකමි,
මිටින් හළ එකෙකු සේ,
ජීවිතය සොයා යමි...